Zarządzanie europejskim kryzysem uchodźców w sytuacji braku konsensusu. Pojawienie się strategii w Polsce, na Węgrzech i w Rumunii
Proponowany projekt badawczy podejmuje zagadnienie powstawania strategii i praktyk zarządzania kryzysowem w sytuacji kontrowersji i tzw. gorących negocjacji [hot negotiations], w kontekście zaabsorbowania brakiem konsensusu. Celem projektu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób zaabsorbowanie brakiem konsensusu wpływa na formułowanie i rozwój inicjatyw politycznych. Na potrzeby badania przyjęte zostaje założenie, iż można się spodziewać w takiej sytuacji powstawania i wykorzystywania strategii, takich jak: wspieranie zaangażowania w realizację projektów [fostering ownership], zapewnienie dostępu do procesów decyzyjnych [ensuring access to decision-making processes] oraz narzucanie konsensusu [enforcing consensus]. W ramach badania analizowane będzie również to, w jaki sposób te strategie są negocjowane przez różne podmioty i instytucje dotknięte przez kryzys decyzyjny, jak i wpływające na proces wypracowywania rozwiązań oraz późniejsze zarządzanie kryzysem. Podstawowym obszarem odniesienia jest tzw. „europejski kryzys uchodźczy”, który wybuchł w 2015 r., natomiast szczegółowe studia przypadków będą realizowane na terenie Polski, Węgier i Rumunii.
Popularnonaukowe streszczenie projektu dostępne jest tutaj.
Jednostka realizująca: Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji UW
Okres realizacji: 2016-2019
Finansowanie: Narodowe Centrum Nauki, decyzja numer DEC-2015/19/B/HS6/00080